Ah günlüğüm Ah! bir Dost elini tutar gibi tutunur oldum sana. Ne iyi geldin bana içimi sana döktüğümde beni dinliyorsun.
Son zamanlarda içimi gri bulutlar sardı nedendir bilmem hüzün her daim kapımda nöbet tutuyor sanki.
Her gün bir birinin aynı sanki hani daha iyiye gitmiyor donuyor gibi umutlar.
Bugün yine içime bir kasvet çöktü hüzünlerim beni derbeder,depresif bir İnsan haline mi getitiriyor? Bilmem ki!
İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor. Artık en güzel evlerin satıldığı sitelere girip aralarından benim olacağını hayal edip mutlu olduğum , içimdeki umudu yeşil tutmak için tutunduğum hayallerim şimdi neredeler hiç bilmiyorum inan.
Bilirim Günlük sen ketumsun sır saklarsın. Sana içimi açsam beni dinlersin sessizce yargılamadan.
Küçükken de böyleydim ben Yaz bittiğinde, Bayram bittiğinde artık bekleyeceğim bir şey olmadığı için kendime yeni umutlar edinirdim.
Balık burcu olmam mı beni böyle zaman,zaman umutsuz bir kadın haline getiren ? yoksa ben miyim? bunun arkasına sığınan kendine acımayı iş edinmiş olan.
Hani elime bir Harita verseler deseler ki bak Huzur tam olarak burada git bul onu Ömrümü harcardım onu bulabilmek umuduyla.
Beni ayakta tutan umutlarım,hayallerim ne zaman bir döngüye girse kendimi aciz ve güçsüz bir Kadın gibi hissederim.
İşte bu duygudur beni belki de bitiren. Tahammül edemediğim şey umudumu yitirmek mi yoksa ayaklarımın yere bastığından şüpheye düşmek mi bilmiyorum.
Kendimi bazen kendime bile doğru ifade edemiyorum düşüyorum sonsuz,dipsiz bir boşluğun içine.
Ablama gittim az önce uyuyordu evinde, kıyamadım uyandırmadım onu. Yine hastaydı ağrılar içinde kıvrandığı için Doktora götürmüştü Annem onu.
Doktorların ona yaptığı ağrı kesiciler onu rahatlatmış olmalı ki eve gelir gelmez uyumuştu. Halbuki ona ne kadar ihtiyacım var her zamanki gibi.
Özledim onunla oturup karşılıklı sigaralarımızı tüttürüp kahvelerimizi içip falımızda hep feraha erdiğimizi görmeyi.
Onun gözleri çok az gördüğü için ona İnternet’te gördüğüm o yaşanılası evleri anlatırdım.Dinlerdi beni bıkmadan dakikalarca.
Bazen “O kadar büyük evde ne yapacaksın At mı koşturacak ya kızım derdi. Hele ki Ekolojik evlerin Elektrik ürettiğini hiç Elektrik parası ödemeden bir Ömür yaşandığını anlattığım da şaşırır daha bir dikkatli dinlerdi.
Hayallerimi anlattığım zaman bazen oda bana eşlik eder Süper loto dan çok para çıktığında birbirimiz için neler yapacağımızdan bahsederdik.
Özledim onun benim hayallerime ışık oluşunu, özledim ablamın beni sabırla dinleyişini, özledim ablamla kahve içip fallarda birbirimize duymak istediklerimizi söylemeyi.
Ah Günlük bugün telefonla beni aradığı zaman senden bahsettim ona. Sitemde Günlük adında bir sayfa açtığımı orada ikimizden hayallerimizden, sevinçlerimiz den, umut ve umutsuzluklarımız dan bahsedeceğimi.
Senden bahsettim çocukluğumuzu anlattım günlüğüme dedim. Rahat ol anlat ona ne istersen gizlimiz mi var sanki ki dedi.
Şu ağrıları ve lanet olası Antidepresan ilaçlarının yan etkileri bir geçsin yine onu hayallerime ortak ederek umut aşılayacağım ona.
Zira yaşadığı hayatın gerçekleri kaldırılamayacak kadar ağır geliyor ona. Özledim “Kızım beni de kendine benzettin, aç Tavuk kendini buğday ambarında görürmüş demesini”
İşte böyle Günlüğüm bugünde yine ben bende değilim bakalım güneş ne zaman bizim için doğacak bekliyoruz.
Tarih:18 Mayıs 21.38 Pazar 2014
