ATATÜRK VE KİBRİT ÇÖPÜNÜN HİKAYESİ
Ben kibrit cöplerini insanlarin yasantilarina benzetirim.Kibrit kutusu insanin yasadigi toplumu ifade eder bir bakima.
Bazi kibrit cöpleri vardir bir amac icin yanarlar,kimi bir sigara yakar,kimi bir ocak,kimi bos yere yanip tükenir hicbir ise yaramadan.Kimi ise bir ormani,bir evi,büyük bir alani yakar kül eder,kendisiyle birlikte.
Kibrit kutusunu acip baktiginizda hepsi ayni gibi gözükse de birbirinden farkli kibrit cöpleri vardir.Bazilari yanamayacak kadar incedir.Yakarken kirilir zannedersiniz ama en iyi o yanar kibrit kutusunda.Bazilari da epeyce kalin olur,zannedersiniz ki yaninca yeri gögü yakacak ama yakinca bir bakarsiniz fis diye bir ses cikarir kendisini bile yakamaz,sadece ucundaki kimyasal madde alev bile almadan kararir gider.Kimileri egri bügrüdür ama yine de bir kibrit cöpünden beklenen fonksiyonlari eksiksiz yerine getirirler.
Yanip bitme hayatin bitmesi gibidir,ucundan baslar yavas yavas dibine dogru gider ve sonunda kapkara bir sey kalir.
Iste insan yasami da bu kibrit cöplerine benzer.Kimi insanlar vardir; kötü isler yaparlar orman yakma misali , kimi insanlar vardir;kendinden beklenileni asla yerine getiremezler kalin kibrit cöpü gibi kendi kendilerini yok eder giderler.